فصل اول: ضوابط مطلوب طراحي فضاي شهري1 ـ 1 ـ پياده رو
1ـ 1 ـ 1 ـ حداقل عرض مفيد پياده رو 120 سانتيمتر باشد.
1ـ 1 ـ 2 ـ رعايت حداقل 120 سانتيمتر فاصله از ديوار براي هر نوع مانعي كه به هر علت نصبآن در پياده رو برنامه ريزي ميگردد اجباري است.
1ـ 1 ـ 3 ـ حداكثر شيب عرض پيادهرو دو درصد باشد.
1ـ 1 ـ 4 ـ حداكثر شيب طولي پيادهرو هشت درصد باشد.
1ـ 1 ـ 5 ـ حداكثر شيب قسمت اتصال بين دو پيادهرو كه نسبت به هم اختلاف سطح دارند درسرپيچ، سه درصد باشد.
1ـ 1 ـ 6ـ ايجاد جدول يا اختلاف سطح بين پيادهرو و سواره الزامي است.
1ـ 1 ـ 7 ـ ايجاد جدول به ارتفاع حداقل 5 سانتيمتر بين پياده رو، باغچه ياجوي كنار پياده روالزامي است.
1ـ 1 ـ 8 ـ پوشش كف پيادهرو بايد از مصالح سخت و غيرلغزنده باشد.
1ـ 1 ـ 9 ـ هرگونه شيرفلكه و ساير اجزاي تأسيسات شهري در فلكه معابر بايد در محفظهمناسب در نظر گرفته شود.
1ـ 1 ـ 10 ـ همسطح بودن هرگونه درپوش با سطح پيادهرو الزامي است.
1ـ 1 ـ 11 ـ استفاده از هرگونه شبكه در سطح پياده رو ممنوع است.
1ـ 2 ـ پلهاي ارتباطي بين پيادهرو و سوارهرو
1ـ 2ـ 1ـ پيشبيني پلهاي ارتباطي بين پيادهرو و سوارهرو و حداكثر در هر 500 متر فاصله الزامياست.
1ـ 2ـ 2ـ اتصال پلهاي ارتباطي و پيادهرو بايد بدون اختلاف سطح باشد، در صورت وجوداختلاف سطح، رعايت ضوابط ذكر شده در فصل سطح شيبدار الزامي است.
1ـ 2ـ 3ـ حداقل عرض پلهاي ارتباطي كه در امتداد مسير پياده رو نصب ميشوند، برابر عرضپياده رو باشد. حداقل عرض پلهاي ارتباطي عمود بر مسير پيادهرو 150 سانتيمتر باشد.
1ـ 2ـ 4ـ محل ارتباط پيادهرو و سوارهرو بايد داراي علائم حسي قابل تشخيص براي نابينايانباشد.
1ـ 2ـ 5ـ ساختن پل يا سطح لغزنده ممنوع است.
ادامه مطلب